Son aylarda Aliağa'da meydana gelen işçi
olayları, hakim sınıflar tarafından devrimcilerden çok daha iyi değerlendirilmiştir.
Devrimcilerin gazetelerinde olaylar basit bir işçi-patron çelişkisi olarak
yüzeyselleştirilmiştir. Basit bir ekonomik mücadele gibi görünen grev, direniş,
Necmettin'in öldürülüşü gibi seri olayların zaman içinde nasıl önem kazandığı
Finans Kapital'in ücret ve sendikalar politikasıyla çelişkileri, Türkiye İşçi
Sınıfı mücadelesindeki yeri, bilhassa özel olarak inşaat işçilerinin
teşkilâtlanmasındaki önemi gözden kaçırılmıştır. Bunun bir nedeni de: son
zamanlarda strateji tartışmalarının hayattan ve yaratıcılıktan uzak bir
durgunluğa erişi, bir takım sloganların tekrarı ile dertlerimizin halledileceği
zannının yerleşmesidir.
