Gezi’nin ve orada oluşan forum ve dayanışmaların geride hiçbir
görünür birikim bırakmadan dağılışlarının temel nedenlerinden biri bilimsel ve
politik tartışmaların temelden farklı özelliklerini dikkate almamalarıydı.
Politik bir hareket olarak, bilimsel bir toplantının yöntem
ve araçlarıyla bir sonuca ulaşmaya çalışıyorlardı. Bu da onların örgütlenmesini
ve karar almasını olanaksız kılıyordu.
Gezi üzerine sonradan yazılan literatür okunduğunda Gezi’nin
bu temel zaafı üzerine neredeyse hiçbir eleştiri ve gönderme bulunamaz. Bütün Gezi
literatürü Gezicilerin Gezi’ye bir övgüsünden başka bir şey değildir. Bu da
aslında Gezi’nin öldüğü gerçeğinin bir görünümüdür. Çünkü canlı bir hareket
kendisine övgü düzmez, kendi açmazlarını, sınırlılıklarını, yanlışlarını gündeme
alıp tartışmaya ve onları aşmaya çalışır. Gezi başından beri kendine hayran Narsist
bir hareket olarak kaldı.
