Marksizmin kurucularının her sorunu çözmesi beklenemezdi. Onlar tarih
ve toplum biliminin sadece temellerini atmaya çalışmışlar ve bu temellerin de
çok küçük bir bölümünü yapabilmişlerdi. Ortada muazzam bir yapılacak işler
yığını vardı.
Ancak Marksizm, o ana kadar verili tarih ve bunda çıkan genellemeler
ışığında, işçi sınıfının gerekli değişimi yapabilecek bir güç olduğu sonucundan
hareketle, bir bilim olarak kaderini işçi sınıfı ve mücadelelerine bağlamıştı.
Dolayısıyla bu çıkarsama da Marksistlerin dikkat, zaman ve enerjilerinin neredeyse tamamını işçi hareketine ve mücadelelerine, bunun stratejik, politik, taktik ve örgütlenmeye ilişkin sorunlarına yöneltmelerine yol açtı. Tabii bunun sonucunda, toplumsal gerçekliğin tümünü anlamaya ve açıklamaya yönelik teorinin tamamlanması ve geliştirilmesi gereken işlerinin ikinci plana düşmesine, ilerde sonra gelecek kuşaklar tarafından geliştirilmek üzere bir kenara bırakılmasına yol açtı.
