(TİP ve EMEP ayrı adaylar göstermek istiyorlar ve bunları da İttifakın desteklemesini istiyorlarmış. Yani halkımızın deyimiyle el kesesinden hovardalık veya el bilmem nesiyle gerdeğe girmek. TİP'liler zaten geçen seçimde bunu yaptılar Kürt halkının oylarıyla girdikleri mecliste HDP'ye en sıradan insanların göstereceği minnet duygusuyla bile davranmadılar. HDP yine olgun davrandı. Ama şimdi yeni dayatmalarda bulundukları haberleri sızıyor. Bu vesileyle bir Sosyalistin bu konuda nasıl davranması gerektiğine dair 2015 Haziran seçimlerinden önce yazdığımız eski ama her zaman taze yazıyı yayınlıyoruz. TİP'liler ve EMEP'liler üzerine alsın - 28.01.2023)
HDK ve HDP’nin bireysel üyelikler yanında kimi kitle
örgütleri ve kimi küçük sosyalist örgütlerle, onlara belli kotalar tanıyarak,
yukarıdan temsil üzerinden örgütlenmesi zaten yanlıştır. Örgütü
inmelendirmektedir[1].
Bu seçimlerde HDP oyunu yüzde onun üzerine çıkarabilirse, bu
kendi örgütsel yapısıyla olmayacak, örgütsel zaaflarına rağmen, Öcalan’ın genel
stratejik perspektifleri, Kandil’in ve KCK’nın koşulları doğru okuyan strateji
ve taktikleri; Demirtaş’ın bunları temsil etmekteki başarısı sayesinde
olacaktır.
HDP’nin örgütleri bugün büyük ölçüde felç durumdadır. HDP
güya Kürt Hareketi’nin Batı’ya açılması için kurulmuştu. Ama bu açılışın bağlantı
kayışı olacak veya olması gereken “bileşenler”, HDP’nin örgütsel hayatına ancak
temsilciler düzeyinde katılıyorlar. Örgütsel hayat yine Kürtlere kalıyor ve
fiilen HDP’nin kendi öncelinden farkı kalmıyor.
Bu durum ise Batı'ya, Alevilere ve şehirli modern kesimlere
örgütsel olarak ulaşmayı neredeyse olanaksızlaştırıyor. Çünkü Kürt Siyasal Hareketi’nin
geleneksel olarak dayandığı kesimler ile bugün ulaşmaya çalıştığı kesimler
arasında bir kültürel fark ve uçurum vardır. Bu birçok önyargının sürmesinin;
yeni kesimlerin örgütsel hayatta yer alamamasının temel nedenidir.
Yani seçimlerde Batı’dan, Alevilerden vs. oy gelirse,
sabırlı ve örgütlü; adam adama, tabanda yapılan bir örgütlü çalışma sonucu
değil; izlenen genel politik çizgi nedeniyle oy gelecektir.
Ancak yine biliyoruz ki, genel politik çizgi nedeniyle oy
vereceklerin çok yüksek bir siyasi bilinç düzeyinde olmaları gerekir. Bu tür oy
verecek seçmen sayısı ise çok azdır. Olağan insanlar ancak birebir bir
çalışmayla sempatilerini sandığa yansıtırlar.
Bu nedenle HDP barajı aşarsa bunu örgütü sayesinde değil;
örgütüne rağmen politikası sayesinde yapacaktır. Elbette Kürtler arasında ve Kürdistan’da
durum farklı. Orada yükselen bir hareketin dinamizmi, canlılığı ve örgütsel
yapısı var. Burada Türkiye genelinden ve Batı’dan söz ediliyor.
Durum budur maalesef. Seçime kadar olan dönemde
değişmeyeceği de bellidir.
Ama kendine sosyalist ve Marksist diyenlerin bu durumda bile
yapacakları olabilir.
Bu yazıda, en azından kendini Sosyalist ve/veya Marksist
olarak tanımlayan DSİP, EMEP, ESP, Kaldıraç,
Marksist Tutum, Partizan, SODAP, SDP, SYKP, Teori Politika, TÖPG, Türkiye Gerçeği,
YSGP gibi örgüt veya “bileşen”lerin, eğer iddia ettikleri gibi Marksist ya
da Sosyalist iseler yapmaları gerekenler ve tutumlarının ne olması gerektiği
konusunu ele alalım.
*
Yine unutulmuş alfabeden başlayalım.
Sosyalistler için her ittifakta olduğu gibi seçimde de
önemli olan söylenecek sözün içeriğidir.
Bunun için bağımsızlık hayati önemdedir. Yani somut bir iş
için ittifak yaptığın gücün politikalarını ve ideolojisini amansızca
eleştirmeye devam etmelisin. Hatta ittifak yaptığın ideolojik olarak sana ne
kadar yakın ise, o kadar acımasız bir eleştiri gerekir. Uzak olanlara karşı
daha anlayışlı, daha esnek olur sosyalist. Sosyalist politikanın temel ilkesi
şöyle formüle edilebilir: yakınlarına karşı acımasız; uzak olanlara karşı
anlayışlı.
Biz de zaten, Marksist ve Sosyalist geleneğe uygun olarak,
tam da bu mantıkla hareket ettiğimizden hep sosyalistleri eleştiriyoruz. Marksizm'in
kırbacını önce kendini sosyalist ve Komünist gibi sıfatlarla tanımlayan Birleşik Haziran Hareketi’ne yönelttik.
Şimdi de “bileşen”lere veya HDP’nin “müttefiki”
diğer sosyalistlere yöneliyoruz.
Bu hareketler, örgütler veya kişiler kendilerine sosyalist
veya Marksist demeseler onları eleştirmeyiz. Çünkü o zaman sosyalizm veya Marksizmi
kirletmiyorlardır. Hatta o durumda, bakın bu örgüt, eğilim veya kişiler, iyi
kötü sistemin dışına çıkmaya çalışıyorlar falan bile diyebiliriz.
*
Seçimler sosyalistler için insanların politikaya ilgilerinin
arttığı, böylece toprağa atılan kimi tohumların tutma ve yeşerme olasılığının
arttığı bir dönemden başka bir şey değildir.
Tam da seçimleri önemli görmediğimiz için seçimleri boykot
gibi biçimlere itibar etmeyiz. Çünkü Seçimleri boykot vs. tersinden ona büyük
bir anlam atfetmek anlamına gelir. Bu nedenle boykot çağrıları aslında keskin
ve devrimci görünüşlerine rağmen özünde sağ bir politika anlamına gelirler. Bir
zamanın boykotçularının sonra reformistlere dönüşmesi ve en çürük uzlaşmalarda
teslim olması bir rastlantı değildir. Çünkü metodolojik özdeşlik vardır.
Yani Tarihin çok istisnai durumları dışında, (devrimci bir
durumda, ya da büyük güçler tarafından saldırıya uğramış, köşeye sıkışmışsan ve
bir çığlık atarak protestonu duyurmaktan başka çaren kalmamışsa) seçimlere önemli
bir işlev atfetmediği için sosyalistler kolay kolay boykot yapmazlar. Aksine o
seçim olanağından yararlanarak, programlarını daha geniş ve ulaşamadıkları
insanlara ulaştırmaya çalışırlar.
*
Bunun bir diğer sonucu daha vardır. Sosyalistlerin dışındaki
güçlerin mücadelesinde, sınırlı olan ağırlıkları, daha haklı veya daha ezilenlerden
yana olanın yanına koyarak, güçler dengesinde ciddi değişiklikler yaparak,
ezilenlerin mücadele ve hak alanını genişletebiliriz veya buna yardımcı
olabiliriz.
Yani örneğin gerici bir parti karşısında reformist bir
partiye oy verilmesini isteyebiliriz. Bir faşist parti karşısında bir muhafazakâra
oy verilmesini isteyebiliriz. Böylece dengeleri etkileyebiliriz taktik
davranışlarla. Bir partiye oy verilmesini istemek, o partinin propagandasını
yapmak anlamına gelmez ve gelmemelidir.
Aksine kimin oylarla desteklenmesini istiyorsak ona karşı
aynı zamanda en sert eleştirileri yapmamız gerekir.
Yani ideolojik ve programatik olarak eleştirirken, taktik
olarak o eleştirilen güce oy verilmesi istenebilir ve istenmelidir.
*
Seçim olayına böyle yaklaşınca, sosyalistler için kendilerinden
birinin aday olup olmaması ikinci planda olur ve olmalıdır.
Sosyalistlere verilecek oyların seçim sistemleri nedeniyle
gerici partilere gideceği yerlerde sosyalistler gönüllü olarak, hiçbir karşılık
bile istemeden, kendi adaylarına oy verilmemesini (Aday göstermek ile adaya oy
istemek farklı şeylerdir. Propagandamız için aday göstermemiz gerekebilir ama gösterdiğimiz
aday, kendi programını savunduktan sonra kendisine verilecek oyların boşa
gidebileceği ve reaksiyonerlere yarayabileceğini söyleyerek pek ala diyelim ki
bir reformist adaya oy isteyebilir ve istemelidir.)
Buraya kadar işin genel kısmı.
*
Şimdi bakalım Sosyalist partiler ve örgütler böyle davrandı
mı?
Yani örneğin “HDP’nin
teorisi, programı, stratejisi, ideolojisi, örgüt anlayışı şu şu nedenlerle
yanlıştır ama bugünkü somut durumda ona oy verin” falan gibi bir politika
izleyen bir sosyalist Parti örgüt falan gören var mı?
Yok böyle birşey.
Örneğin bileşen olan Sosyalist Örgütler, HDP’nin programına,
stratejisine, örgütlenme anlayışına en küçük bir eleştiri yöneltmiyorlar. Ona
yağcılık yapıyorlar ve fiilen programına övgüler düzüyorlar; örgütlenme
anlayışından nemalanıyorlar; ama örgütsel yaşamına da katılmıyorlar.
Yani yapılması gerekenin tam tersini yapıyorlar. Programına
ideolojisine eleştiri yöneltmiyorsan, kendi programını savunmuyorsan niye ayrı
örgüt olarak varsın? Bu durumda gidip ona katılman veya onunla birleşmeleri
gerekir.
Yani baştan aşağı yanlışlar. Hegel’in diyalektiği gibi kafa
üst duruyorlar.
Yani bir Marksist veya sosyalistin izlemesi gereken seçim ve
ittifaklar anlayışıyla ilgileri yok.
*
Şimdi gelelim bu seçimlerin özgül durumuna. Bu seçimlerde HDP
eğer yüzde onun altında kalırsa, AKP bir diktatörlük rejimine doğru iyice yol
alacaktır. Bu da her şeyi daha zora sokacaktır. Büyük olasılıkla “barış süreci”
bile son bulacaktır.
Ama HDP yüzde onu aşarsa, iktidarın böyle geniş hareket
alanı kalmayacak, anayasayı değiştiremeyecek, bu da seçim başarısıyla
birleşerek hem demokrasi mücadelesine, hem de ezilenlere çok daha geniş bir
hareket alanı sağlayacaktır.
İşin ilginci, tarih sosyalistlerin önüne hiç bulamayacakları
bir fırsat da çıkarmış. O küçücük güçleriyle dengeyi bozabilirler. Çünkü HDP
tam sınırda. Terazinin kefesine koyulacak küçük bir ağırlık bile HDP’nin yüzde
onu aşmasına ve seçimlerden sonra ezilenlerin lehine bir güç dengesi oluşmasına
hizmet edebilir.
Böylesine kritik bir durumda sosyalistlerin yapması gereken
HDP’ye oy vermek ve verilmesi için canını dişine takarak çalışmak olmalıdır.
“Haziran Hareketi”nin
en büyük kötülüğü, bu kritik durumda o küçük gücünü terazinin bu kefesine
koymaktan imtina etmesi; fiilen AKP’nin ekmeğine yağ sürmesiydi.
“Bileşenler” ise elbet
HDP ve HDK içinde bulunduklarından HDP’ye oy verilmesini isteyecekler. Bu anlamda
bir hata yapmaları söz konusu değil.
Ama daha ince olarak, özünde Haziran Hareketi’nin
mantığından farklı da davranmıyorlar.
Görelim.
*
Nasıl davranmaları gerekir?
HDP’nin yüzde onu aşması için, ona en geniş hareket alanını
sağlamalıdırlar. Alan sınırlı ise, senin oradan çekilip, başka oyunculara alanı
bırakman gerekir.
Şimdi, Türkiye’de hala aşiret bağlarının, farklı toplum kesimlerinin
(Aleviler, Laikler, Mütedeyyinler, Çerkezler, Süryaniler, Ermeniler vs., vs.,)
büyük önemi olduğu ortadadır. Esas büyük oy dalgalanmaları bu ilişkiler aracılığıyla
olmaktadır.
Sosyalistlerin alacakları veya etkileyebildikleri oy
oranının ise bunlarla kıyaslanamayacak kadar küçük olduğu da ortadadır.
Ama öte yandan, yazılı ya da yazılı olmayan kurallara göre,
Kürt Siyasal Hareketi’nin, kendisiyle bu güne kadar ittifak yapmış, iyi kötü
yanında durmuş küçük veya büyük sosyalist örgütlere bir tür kıyak yapacağı;
örneğin onlara bunun ödülü olarak meclise girebilecek yerlerde birer imkân
vereceği de açıktır.
Ama sosyalistlere verileyecek her yer, belki daha çok oy getirebilecek
bir adayın ikinci plana atılması anlamına da gelebilir. Bu seçimlerde ise, bir
tek oy bile önemlidir barajı geçmek için.
Bu durumda bileşenlerin veya HDP’yi desteklediğini ilan eden
Sosyalist örgüt veya partilerin HDP’ye şunu demeleri gerekir: "Bizim desteğimiz
bakidir. Sizin bizden aday gösterip göstermemeniz bu desteğimizi zerrece
etkilemez. Bizi cepte keklik bilin. Hangi adayı nereden gösterirsek ne kadar oy
alabiliriz hesapları yaparken bizi hiç hesaplamayın. Bizim oylarımız zaten
size."
Yani bütün sosyalist partiler, örgütler ve kişiler,
öncelikle, kendileri için düşünülen seçilebilir bir yerden adaylık falan
istemediklerini, bunun en küçük bir kırgınlığa veya gönülsüz çalışmaya falan
yol açmayacağını, açıkça beyan etmelidirler.
Bunu hem resmen HDP yönetimine bildirmelidirler: hem de
kamuoyuna açıkça bu taahhütlerini ilan emelidirler
*
Ama bu da yetmez.
HDP’ye şunu da
demelidirler, seçilme ihtimali olmayan yerlerde, kamuoyuna bir mesaj vermek
için; aday listesini doldurmak için, dolgu maddesi veya vitrine manken olarak,
olur da bizden istekleriniz olursa, buyurun bizim üye ve sempatizanlarımız
arasından siz seçin. Yani eliniz tamamen serbest olsun.
Bunu da aynen HDP’ yönetimine resmen ve kamuoyuna bir bildiriyle ilan etmeli taahhütte bulunmalıdırlar.
Bunu da aynen HDP’ yönetimine resmen ve kamuoyuna bir bildiriyle ilan etmeli taahhütte bulunmalıdırlar.
Sosyalistler böyle davranırlarsa, HDP’nin adayları
belirlerken eli daha rahat olur, daha çok oy getirebilecek adayları daha
rahatlıkla kritik yerlere koyabilir.
Henüz bunu yapan da görülmedi.
*
Ama bu da yetmez.
Devrimci politika demek teorik ve programatik bağımsızlık
demektir.
O nedenle HDP’ye şu da söylenmelidir:
Olur da bizden dolgu maddesi veya vitrin olarak aday
göstermek isterseniz, o aday bağımsız
aday olarak gösterilmelidir. Çünkü bizim programımız başkadır. Bizden aday gösterdiğiniz
takdirde, o aday bizim programımızı savunacak ama size oy isteyecektir. Bu koşulu
kabul ediyorsanız bizden aday gösterin.
Hiç birinin bunu yaptığı da görülmedi.
*
Demek ki, sosyalist partiler ve örgütler de özünde bir Marksistin,
bir sosyalistin davranması gerektiği gibi davranmıyor.
Bizim davranışımız nasıl davranmak gerektiğine örnektir.
HDP’nin ve HDK’nın programı karşısında, ilk kongrelerinden
beri biz kendi programımızı önerdik ve savunmaya çalıştık. Bunu bir alternatif
program olarak okumamızı bile engelleyip söz bile vermediler.[2]
Bu program Ortadoğu
İçin Demokrasi Manifestosu biçiminde uzun ve edebi bir metin olarak var olduğu
gibi; bu yazının sonuna kayacağımız kısa ve özlü bir versiyonu da vardır. Bu
program HDP’nin ve bütün diğer sosyalist partilerin programının karşısındadır ve
onların alternatifidir. İşte örneğin, HDP’ye yeterince açık destek vermedikleri
için sosyalistleri eleştirdiğimiz ve HDP’ye oy verilmesini istediğimiz bu
yazıda aynı zamanda kendi farkımızı ve programımızı koyuyor ve onu savunuyoruz.
Devrimci ittifak ve seçim anlayışının ne olması gerektiğini somut olarak
gösteriyoruz.
Biz, HDP’ye hiçbir karşılık beklemeden bu seçimlerde destek
veriyoruz. Bu desteğimizi özellikle açık bir destekten kaçan ve kendine
sosyalist ve komünist diyenlere yönelik eleştirilerimizle yapıyoruz.
Hiçbir adaylık falan istemiyoruz. Hiçbir beklentimiz yok.
Ancak zerrece seçilme şansı olmayan bir yerden dolgu maddesi veya vitrin olarak aday göstermek isterlerse bu olabilir. Ama bir tek şartla: Bağımsız bir aday olarak.
Ancak zerrece seçilme şansı olmayan bir yerden dolgu maddesi veya vitrin olarak aday göstermek isterlerse bu olabilir. Ama bir tek şartla: Bağımsız bir aday olarak.
Yani bizim adayımız bizim programımızı savunacaktır seçim
çalışmasında, ama oyların HDP’ye verilmesini isteyecektir.
Bir tek bu şekilde ve bu koşulda olur.
İşte Marksist veya Sosyalistlerin seçimlerde izlemesi
gereken tutum budur.
Bunun haricindekiler, ister Haziran Hareketi’ninki gibi açıktan
destek vermeyi reddetsinler; ister “bileşen”ler gibi aslında HDP ile aynı
program ve stratejiyi paylaşmakla birlikte hala neden ayrı bir örgüt oldukları
anlaşılamayan; sosyalistlikleri Pazar Vaazlarından öte bir anlam taşımayan
örgütler olsunlar, hepsi Marksizm'in bu konudaki tarihsel tecrübesini ve geleneklerini
unutmuş bulunuyorlar ve unutturuyorlar.
Biz de onları eleştirerek, bir Marksist olarak onlara karşı
ideolojik mücadele görevimizi de aynı seçim çalışması içinde yapmış da
oluyoruz.
Demir Küçükaydın
06 Mart 2015 Cuma
Bizim programımızın uzun versiyonu olan Ortadoğu
İçin Demokrasi Manifestosu şuradan indirilebilir:
Programımızın kısa versiyonu da şöyle:
Gerçek bir eşitlik
için, ulusun tanımından her türlü, dil din, tarih, etni, soy, kültür, ırk
belirlemesi kalkmalı, demokratik ulus bunlarla tanımlanmaya karşı
tanımlanmalıdır. Bu somut olarak şu tedbirlerle gerçekleşebilir.
·
Herkese istediği dili anadil olarak seçme ve
anadilinde eğitim hakkı olmalıdır. (Ana dilini öğrenme hakkı değil. Bu
farklıdır dillerden birine üstünlük sağlayıp eşitsizliği arttırır.)
·
Ortak bir konuşma ve yazışma dili gerekip
gerekmediğine; gerekiyorsa bunun hangi dil olacağına demokratik ulusun
yurttaşları tartışarak ve oylayarak karar verirler. Bu ortak konuşma dilini
öğrenmek, anadilde eğitim hakkını ortadan kaldırmaz.
·
Okullarda herkes ana dilinde, ama aynı ortak
tarihi okumalıdır. Bu tarih, ülkedeki ve komşularındaki bütün dillerden,
etnilerden, dinlerden, kültürlerden, cinslerden eşit miktardaki temsilciler
tarafından ortaklaşa yazılmalıdır.
·
Eğer okullarda okutulmasına karar verilirse, din
ve ahlak dersleri, yeryüzündeki tüm büyük din ve inançlardan ve inançsızlardan
eşit sayıda temsilciler tarafından ortaklaşa yazılmalıdır.
·
Devletin tüm inançlar karşısında eşit ve
tarafsız olması için, Diyanet lağvedilmeli, imam hatipler normal okullara
çevrilmelidir.
·
Diyanet gibi kurumlarda şimdiye kadar
çalışanların mağdur olmaması için geçimleri gönüllü olarak cemaatler tarafından
karşılanmayanlar veya bu olanağı seçmeyenlerin mağduriyeti engellenip toplumun
başka işlerine yerleştirilmelidir.
·
Devlet sadece inançlar arasında eşitliği
sağlamak ve azınlık inançta olanlar aleyhine oluşacak fiili eşitsizlikleri
gidermekle yükümlü olmalıdır.
Yurttaşların en geniş
şekilde örgütlenebilmesi, hakkını koruyabilmesi, haksızlıklara ve eşitsizliklere
karşı mücadele edebilmesi için.
·
Sınırsız bir düşünce, ifade ve örgütlenme
özgürlüğü derhal uygulamaya geçmeli, bunları sınırlayan tüm yasalar derhal ve
otomatik olarak geçersiz olmalıdır.
·
Devletin, firmaların, örgütlerin, partilerin ve
bunların bütün organlarının bütün kararları, bütün tartışmaları tüm
yurttaşların bilgisine açık olmalıdır.
Demokrasinin
gerçekleşebilmesi, yurttaşların doğru kararlar verebilmesi için her şeyden önce
doğru bilgilenme gerekir. Doğru bilgilenme için ise, medyanın devlet ve
sermayenin tekelinden ve egemenliğinden kurtulması gerekir. Bunun için de
·
Tüm medya ve yayın faaliyeti, matbaalar,
frekanslar, kanallar, kâğıtlar toplumsallaştırılmalı; devletin ve sermayenin
elinden alınmalı, yurttaşların ve örgütlerinin emrine verilmelidir.
·
Medya olanakları, tüm örgütler, partiler,
inançlar, fikirler, akımlar, meslekler, cinsler, yaşlar, bölgeler vs. arasında
üye sayılarına ya da nüfus içindeki oranlarına göre dağıtılmalıdır.
·
Bu dağılımın gerçek oranları yansıtmaları için
sık sık ayarlamalar yapılmalıdır.
Yurttaşların üzerinde
yükselmeyen, onlardan bağımsızlaşmayan, ama onlara itaat ve hizmet eden bir
devlet cihazı için:
·
Tüm düzeylerde yetki ve sorumluluk seçilmiş
organlarda olmalıdır. Osmanlı artığı, Firavun ve Nemrutlar zamanından kalma
valilik, kaymakamlık gibi merkezi olarak atanan ve belirlenen tüm makam ve
organlar lağvedilmedir.
·
Tüm emniyet, asayiş ve savunma kuvvetleri bu
seçilmiş organların emrinde ve kontrolünde olmalıdır.
·
Tüm seçilmiş yöneticiler ve organlar kendilerini
seçenlerin beşte birinin oyuyla geri alınabilmeli ve seçim yenilenmelidir.
·
Tüm seçilenler seçildikleri süre içinde ve
çalışmaları esasında ortalama bir çalışanın gelir düzeyinde ücret almalıdır.
·
Memurların tayin, terfi, seçim ve emeklilik
işlemlerinde bağımsız memur sendikalarının tuttukları siciller esas
alınmalıdır.
·
Asker sivil adalet ikiliği ve memurlar hakkında
dava için izinler kalkmalı. Kanun ve yasalar karşısında mutlak eşitlik
olmalıdır.
·
Mahkemelere jüri usulü gelmelidir.
Bu biçimsel eşitliği
ve demokrasiyi sağlayan tedbirlerin yanı sıra, asgari ölçüde ekonomik ve sosyal
eşitsizlikleri kaldırmak için:
·
Devlet her yurttaşa iş bulmak, bulamıyorsa,
sendikaların ve bağımsız tüketici teşekküllerinin tespit edeceği, asgari geçim
endeksine uygun gelir sağlamakla yükümlü olmalıdır.
·
Tüm yurttaşlar için genel sağlık ve emeklilik
sigortası olmadır. Sigorta, doğrudan sigortalı yurttaşların seçilmiş
temsilcileri tarafından yönetilmeli ve denetlenmelidir.
·
Gelecek nesiller arasında kültür, eğitim ve
iktisadi farklardan doğan eşitsizlikleri asgariye indirmek için, her çocuk için
parasız kreş ve anaokulu sağlanmalı; tüm eğitim ve araçları parasız olmalı,
düşük gelirli ailelerin çocukları ekstra desteklenmelidir.
·
Tüm azınlıkların gerçek hayatta fiilen ortaya
çıkacak bizzat matematik bir azınlık olmaktan doğan dezavantajlarını bir ölçüde
ortadan kaldırabilmek için kotalar ve pozitif ayrımcılık uygulanmalıdır.
[1] HDK
ve HDP’nin örgütlenmesi konusunda geçen yıl bir sürü yazı yazdık ve bir imza
kampanyası örgütledik. Bu yazıların başlıcalar ve linkleri şunlar:
HDK ve HDP Kongreleri Gelirken
Anlaşılmayan Temel Konu: Yapı
HDK ve HDP’de Bireysel Üyelik
Kampanyası Hakkında
HDK ve HDP’nin Medyatik Mizansen
“Kongre”leri
HDK ve HDP Kongreleri Gelirken –
Perşembenin Gelişi
Bireysel Üyelik Kampanyası Üzerine
[2] Bu
program önerilerimiz, engellemeler, bayımıza gelenler, HDK (ve HDP’nin)
programlarının eleştirileri için bloğumuza bakılabilir ve şu derleme indirilip okunabilir:
https://drive.google.com/folderview?id=0BxCB_Gtx8VYATnhZa2xMVjBxM0k&usp=sharing
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder