"Söyledim ve
kendimi kurtardım" diyordum son yazının son cümlesinde. Söylenecekleri
söyledim ve günah benden gitti anlamında.
Vicdanım rahat.
Kendimi kurtardım ama HDP’yi, Muhalefeti ve insanların
geleceğini de kurtarmak gerekiyor. Beklemek bize yakışmaz. Yanan eve, ya da
bataklığa girmek ve kurtarmak için her şeyi yapmak gerekiyor.
“Millet İttifakı”nı yenilgiden, HDP’yi ve destekleyicilerini hezimetten
kurtarmaya çalışmak gerekiyor.
Bunun için bir imza kampanyası başlattım.
“Daha büyük güvenle ve metanetle zafere doğru yürüyebilmemiz için tek bir eksiğimiz var: bütün ülkeler devrimcilerinin, taktiklerinde azami esneklik göstermeleri gereğinin açık ve derin duyusu. Bugün devrimci hareketin en önemli eksiği ve özellikle ilerlemiş ülkelerdeki hareketin en büyük eksikliği işte bu bilincin olmamasıdır ve pratikte bu bilinçten esinlenebilme sanatının olmamasıdır”(Lenin, “Sol” Komünizm: Bir Çocukluk Hastalığı, abç.)
*
“Biz teoride ne kadar uzlaşmak nedir bilmez, en küçük bir prensip
pazarlığını en müthiş aykırılık sayarsak, pratikte o kadar "sivrisinekten
yağ çıkarmak", ya da "domuzdan kıl koparmak" zorundayız.
Buradaki taktik esnekliği işte bu anlama gelir. Esnekliğin burada başlıca iki
anlamı vardır.
1-
Eğilip bükülebilir olmak: Okuma kitaplarında hep görmüşüzdür:
Fırtına ortalığı kasıp kavururken sert meşe, ağır gövdesiyle bir milim
bile eğilmeye razı olmaz, oysa dere kıyısındaki kurnaz saz, fırtına sürdükçe
"yerle yeksan olur", çamurlara doğru eğilir. Fırtına geçtikten sonra
meşe, dalı budağı kırılmış bir küstü kütük şeklinde mahvolmuş görünür. Fakat saz,
hiçbir şey olmamış gibi, yine ayakta dimdik!.. İşte taktik esnekliği derken,
komünizmin anladığı, bu tür yapı ve
prensiplerini bozmaksızın eğilip bükülmedir. Meşe ile saz kıssasından
çıkarılacak hisse de budur: Burjuvazinin saldırısı fırtınalaştı mı, kırılıp
dökülmeden eğilmek, sonra dimdik ve olduğu gibi kalkmak için, fırtınaya
uymaktır.”
(Dr. Hikmet Kıvılcımlı, “Yol”,
“Taktik Ana Halkası: Legaliteden
Yararlanma”. abç.)
Bu mektubu “açık mektup” olarak yazmamın sebebi aynı zamanda
üzerinizde bir kamuoyu baskısı da oluşturmaya, sizi köşeye sıkıştırmaya ve
izlediğiniz çizgiyi değiştirmeye zorlamaktır.
Durum çok kritik ve siz, kendinizin ve temsilcisi bulunduğunuz hareketin de yenilgisine yol açabilecek ölümcül hatalar yapıyorsunuz ve böyle giderse daha ölümcüllerini yapacaksınız.
İlkesel olarak "Kutsalıma dokunuyor" diye eleştirmek yanlıştır. Çünkü benim de "kutsalım, hiç bir şeyin kutsal olamayacağıdır." O zaman gücü veya kalabalık olanın kutsalını mı kutsal kabul edeceğiz?
Yakılma olayı saygısızlıktır, provakasyondur vs. bu anlamıyla ne hukukun ne de politikanın konusu olmaz. İnsanlara zarar vermiyorsa her türlü "kutsal"la her şey yapılabilir ve gerçek demokrasi bunu garanti altına almakla yükümlüdür.
Ama normal olarak kimse durup dururken Kuran yakmaz ya da başka "kutsallara" dokunmaz. Yapanlara da gülünür, deliye uyulmaz. Yoksa her kendi kutsalına hakaret edildiğini söyleyen de bizlerin "hiç bir şeyin kutsal olamayacağı kutsalımıza" dokunuyor. Yapılması gerekeni yapıp delilere uymuyoruz.
“Akıllılar, önce kazanır, sonra formalite icabı savaşır; akılsızlar ise
savaşarak kazanmaya çalışır” diyor ünlü komutan SUN TZU.
Erdoğan, padişahlığı ve hilafeti önce garantiledi, şimdi formalite seçimi
yapıyor, muhalefet ise seçimi kazanmaya çalışıyor.”
İki gün kadar önce, muhalefetin adım adım yaklaştığı yenilgiyi çarpıcı bir şekilde ifade edebilecek, belki insanları sarsabilecek, düşündürebilecek, çarpıcı bir örnek, bir söz ne olabilir diye düşünür ve yine “büyük usta Sun Tzu’dan yine bir veciz formül mü aramalı?” diye aklımdan geçirirken, aşağı yukarı 45 yıl önce Niğde’de aynı hapishanede yattığımız, sonra da gerillalık ve gerillada komutanlık da yapmış bir eski bir hapishane arkadaşı tanıdığın, yukarıya epigraf olarak koyduğum twiti önüme düştü.
